Πενταρχία
Η Πενταρχία (Pentarchía, από το πέντε ἄρχειν) είναι ένα μοντέλο οργάνωσης της Εκκλησίας, που διατυπώθηκε στους νόμους του αυτοκράτορα της [Ανατολικής] Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας Ιουστινιανού Α' (527–565). Σε αυτό το μοντέλο, η Χριστιανική Εκκλησία διοικείται από τους προκαθημένους (πατριάρχες) των πέντε μεγάλων επισκοπικών καθεδρών της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας: Ρώμης, Κωνσταντινούπολης (Νέας Ρώμης), Αλεξανδρείας, Αντιοχείας και Ιεροσολύμων. Η ιδέα προέκυψε λόγω της πολιτικής και εκκλησιαστικής εξέχουσας θέσης αυτών των πέντε εδρών, αλλά η έννοια της καθολικής και αποκλειστικής εξουσίας τους συνδέθηκε με προηγούμενες ελληνοχριστιανικές ιδέες διοίκησης.
 |
| Χάρτης της Πενταρχίας το 565 |
 |
| Χάρτης της Πενταρχίας γύρω στο 1000 (φαίνεται και η επέκταση του Ισλάμ) |
Πληροφορίες και εικόνες από τη Wikipedia