Λειμὼν ἀμφιλαφής

Η θ ρησκευτική πολιτική του ρωμαίου αυτοκράτορα Κωνσταντίνου Α΄ Οι οπαδοί του Χριστιανισμού συγκροτούσαν τη δυναμικότερη πληθυσμιακή ομάδα του ανατολικού τμήματος της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας τον 4ο αιώνα μ . Χ . Η νέα αυτή θρησκεία φαινόταν ότι μπορούσε να αποκαταστήσει την κλονισμένη ενότητα του Ρωμαϊκού Κράτους. Για τον λόγο αυτό ο Κωνσταντίνος Α΄ έδειξε ευνοϊκή στάση προς τον Χριστιανισμό. Συγκεκριμένα, μετά τη νίκη του επί του Μαξεντίου ( 312 ) μετέφερε το μονόγραμμα του Χριστού ( Χριστόγραμμα ), σημαντικό χριστιανικό σύμβολο, από τη στρατιωτική σημαία ( λάβαρον ) στα νομισματά του και εξέδωσε νόμους ευνοϊκούς για τους Χριστιανούς. Το Διάταγμα των Μεδιολάνων , που βασίστηκε σε συμφωνία του Κωνσταντίνου και του Λικινιου ( 313 ), αναγνώρισε στους Χριστιανούς ελευθερία άσκησης της λατρείας τους και έτσι εξίσωσε τα δικαιώματά τους με αυτά των άλλων θρησκειών του Ρωμαϊκού Κράτους. Οι διωγμοί Χριστιανών πάντως έπαυσαν εντελώς, μόνο όταν ο Κωνσταντίνος έγινε μονοκράτορας στο Ρωμαϊκό Κρ...

Η επιγραφή του Αλεξαμένου , ή γκραφίτι του Αλεξαμένου , (ιταλικά: Graffito di Alessameno ), επίσης γνωστό ως το βλάσφημο γκραφίτι , είναι εγχάρακτη παράσταση η οποία βρέθηκε σε ένα τοίχο δωματίου στον Παλατινό λόφο της Ρώμης. Αποτελεί μια από τις αρχαιότερες  απεικονίσεις της σταύρωσης του Ιησού Χριστού.  Η χρονολόγηση του δεν είναι ακριβής, αλλά εκτιμάται πως έγινε στα τέλη του 2ου με αρχές του 3ου   αιώνα . ΑΛΕΞΑΜΕΝΟϹ ϹΕΒΕΤΕ ΘΕΟΝ Η επιγραφή θεωρείται πως αποτελεί  χλευασμό  προς κάποιον Χριστιανό με το όνομα  Αλεξάμενος  ο οποίος τελεί την λατρευτική του τελετή. Κατά την εποχή εκείνη δεν ήταν ασυνήθιστο οι Χριστιανοί να διαπομπεύονται για το γεγονός ότι λάτρευαν κάποιον ο οποίος είχε σταυρωθεί, ενώ  ο συνδυασμός της κεφαλής του γαϊδάρου και της σταύρωσης  εκτιμάται πως θα θεωρούνταν προσβλητικός κατά τα ήθη της ρωμαϊκής κοινωνίας της συγκεκριμένης περιόδου. Η  μέθοδος της σταύρωσης  επιφυλλάσονταν για αυτούς που ήταν ένοχοι για τ...

Μετά είπε ο Θεός: « Ας φτιάξουμε τον άνθρωπο σύμφωνα με την εικόνα τη δική μας και την ομοίωση , κι ας εξουσιάζει στης θάλασσας τα ψάρια, στου ουρανού τα πτηνά, στα ζώα και γενικά σ’ όλη τη γη και στα ερπετά που σέρνονται πάνω σ’ αυτήν». Δημιούργησε, λοιπόν, ο Θεός τον άνθρωπο σύμφωνα με τη δική του την εικόνα, « κατ ’ εικόνα Θεού » τον δημιούργησε, τους δημιούργησε άντρα και γυναίκα. Τους ευλόγησε και τους είπε: «Να κάνετε πολλά παιδιά, ώστε να πολλαπλασιαστείτε, να γεμίσετε τη γη και να κυριαρχήσετε σ’ αυτήν. Να εξουσιάσετε στης θάλασσας τα ψάρια, στου ουρανού τα πτηνά και σε κάθε ζώο που κινείται πάνω στη γη» [ Γεν . 1, 26-28 ] ➥ 1 - 4 . Τότε ο Κύριος ο Θεός έπλασε τον άνθρωπο από το χώμα της γης και φύσηξε μέσα στα ρουθούνια του πνοή ζωής. Έτσι έγινε ο άνθρωπος ζωντανό ον [ Γεν . 2, 7 ]    ➥ 5 - 6 . Michelangelo : Creazione di Adamo Ο Κύριος ο Θεός είπε: « Δεν είναι καλό να είναι ο άνθρωπος μόνος. Θα του φτιάξω έναν σύντροφο όμοιον μ’ αυτόν ». [...] Τότε ο Κύριος ο Θεός ...

Η ζωή μέσα στην πρώτη κοινότητα Όλοι αυτοί ήταν αφοσιωμένοι στη διδασκαλία των αποστόλων και στη μεταξύ τους κοινωνία , στην τέλεση της Θείας Ευχαριστίας και στις προσευχές . Ένα δέος τούς κατείχε όλους όσοι έβλεπαν πολλά εκπληκτικά θαύματα να γίνονται μέσω των αποστόλων. Όλοι οι πιστοί ζούσαν σε έναν τόπο και είχαν τα πάντα κοινά ∙ πουλούσαν ακόμα και τα κτήματα και τα υπάρχοντά τους και μοίραζαν τα χρήματα σε όλους, ανάλογα με τις ανάγκες του καθενός . Κάθε μέρα συγκεντρώνονταν με ομοψυχία στο ναό, τελούσαν τη Θεία Ευχαριστία σε σπίτια, τρώγοντας την τροφή τους γεμάτοι χαρά και με απλότητα στην καρδιά. Δοξολογούσαν τον Θεό, κι όλος ο λαός τούς εκτιμούσε. Και ο Κύριος πρόσθετε κάθε μέρα στην Εκκλησία αυτούς που σώζονταν. 📜  Πράξ . 2, 42-47 [ανάγνωση: από το 7 : 34 και για 1΄ περίπου] Η κοινοκτημοσύνη των πρώτων χριστιανών Όλοι όσοι πίστεψαν είχαν μία καρδιά και μία ψυχή . Κανείς δεν θεωρούσε ότι κάτι από τα υπάρχοντά του ήταν δικό του, αλλά όλα τα είχαν κοινά . Οι απόστολοι κή...

Εργο του Μπάμπη Πυλαρινού Ὁ  Ἅγιος Διονύσιος ὁ Νέος ,   ἐπίσκοπος Αἰγίνης ,   ὁ ἐκ Ζακύνθου ,  ἐλέγετο κατὰ κόσμον  Γραδενῖγος  ἢ  Δραγανῖγος   Σιγοῦρος . Ἦταν γυιὸς τοῦ  Μωκίου Σιγούρου  καὶ τῆς  Παυλίνας Βάλβη . Γεννήθηκε τὸ  1547  στὸ χωριὸ Αἰγιαλὸς τῆς νήσου Ζακύνθου καὶ πέθανε στὶς  17 Δεκεμβρίου  1622 . Καταγόταν ἀπὸ τὴν περιφανῆ καὶ ἐπίσημη  οἰκογένεια τῶν Σιγούρων . Τὶς ρίζες της τὶς εἶχε ἡ οἰκογένεια αὐτὴ στὴ  Νορμανδία . Κατόπιν ἤρθανε στὴν  Ἰταλία  καὶ ἀπὸ ἐκεῖ  διαπεραιώθηκαν  στὴν  Ζάκυνθο . Ὁ ἄρχοντας τῆς Ζακύνθου τοὺς δώρησε κτήματα νοτιοδυτικά του νησιοῦ. Ἡ οἰκογένεια αὐτὴ ἦταν ἡρωϊκή.  Διακρίθηκε στοὺς  πολέμους τῶν Βενετῶν ἐναντίον τῶν Τούρκων . Γι᾿ αὐτὸ πέτυχαν ἀπὸ τὴν Βενετικὴ Γερουσία, ὄχι μόνο τὴν  ἀναγνώριση τῆς κτηματικῆς δωρεᾶς , ἀλλὰ καὶ τὴν  ἐγγραφή τους στὸ βιβλίο τῶν ἀριστοκρατῶν . Ἀπὸ αὐτὴν τὴν οἰκογένεια οἱ περισσότεροι ἔγιναν...