«Xριστούγεννα» του Φοίβου Δεληβοριά

Από τον δίσκο του Φοίβου Δεληβοριά Ο καθρέφτης (Ακτή/2003)

Xριστούγεννα

Δέν περιμένω ὅμως τίποτα πιά

Τόν Ἁϊ-Βασίλη ἁπλῶς τόν λέγαν «μπαμπά»

Κι εἶν’ἕνας πρώην Ἕλλην ἀριστερός

Ἕνας θνητός

Μέ τ’ὄνειρό του δίχως στέγη καμιά

Καί τό ἀνοιξιάτικο κορίτσι–μαμμά

Πλακώνεται ἀπ’τή συνταγή τήν παλιά

Οἱ μυρωδιές θυμίζουν κάτι βαρύ

Κάποια πληγή

Πού ἁπλῶς δέν θέλουμε ν’ἀνοίξει ξανά

Χριστούγεννα

Τά πλεϊμομπίλ μου εἶν’ἐξαιτίας μου κουτσά

Σβησμένα στή σαμπάνια βεγγαλικά

Ἴσως γιά κάποιους νά’ναι ἀκόμα γιορτή

Μά ποιοί εἶν’αὐτοί;

Ζοῦν σέ θερμοκοιτίδες ἤ σε χωριά;

Χριστούγεννα

Κι ὅ,τι ἀρχίζω μοῦ πηγαίνει στραβά

Πάντα μέ πάει σ’ἕνός σταυροῦ τά καρφιά

Καί πότε-πότε τά καρφώνω κι ἐγώ

Σέ ἄλλον ἀμνό

Ἔτσι ἦταν πάντα κι ἔτσι θά’ναι ξανά

Χριστούγεννα

Κι ἐσύ τί θές ἀπ’τή ζωή μου ξανά;

Μέ τά λαμπιόνια σου τά θανατερά

Καί τό φιλί σου πάντοτε ἀποδεκτό

Πῶς σέ μισῶ!

Θές νά’σαι ἡ ἴδια καί ν’ἀλλάζω ἐγώ

Μέ θές προσωπικό σου δημιουργό

Μή λές πώς μοιάζω μέ τόν Ντόναλντ ἐγώ

Λάμπω ἐγώ

Μά μ’ἕνα σπότλαϊτ πού δέ μοῦ’ναι ἀρκετό

Χριστούγεννα

Τί φταίω πού ἄν λείπεις ἡ ζωή μου διψᾶ

Τό γαϊδουράκι της τραβάει ἀργά

Νά βρεῖ ἕνα πανδοχεῖο νυχτερινό

Νά’ναι ἀνοιχτό

Ἤ ἔστω μιά φάτνη νά χωράει τό κενό

Χριστούγεννα

Χωρίς αὐτά ὁ χρόνος δέν ξεκινά

Βοσκούς μαζεύω, μάγους ἀπό μακριά

Γιορτάζω γιά ν’ἀλλάξουμε ὁριστικά

Χρόνια πολλά

Χωρίς νά προσποιοῦμαι τίποτα πιά