Μὴ τοῖς λόγοις με πεῖθε, τοῖς δὲ πράγμασι.

Θάῤῥει λέοντι. Πάρδαλις τῶν ἡμέρων. Ἀσπὶς τάχ᾽ ἄν σε καὶ φύγοι δεδοικότα. Ἕν ἐκτρέπου μοι, τοὺς κακοὺς ἐπισκόπους, Μηδὲν φοβηθεὶς τοῦ θρόνου τὴν ἀξίαν. Πάντων τὸ ὕψος, οὐχὶ πάντων δ’ ἡ χάρις. Τὸ κώδιον πάρελθε, τὸν λύκον βλέπε. Μὴ τοῖς λόγοις με πεῖθε, τοῖς δὲ πράγμασι. Μισῶ διδάγμαθ’, οἷς ἐναντίος βίος. Τὰ χρώματ’ αἰνῶν τοῦ τάφου, βδελύττομαι τὴν ἔνδον ὀδμὴν τῶν σεσηπότων μελῶν.

Το λιοντάρι μπορείς να το εμπιστευτείς˙ ο πάνθηρας εξημερώνεται˙ η δε οχιά θα σε προσπεράσει μόλις σε νοιώσει φοβισμένο. Κάποιο άλλο πλάσμα λοιπόν θέλω να αποφεύγεις: Τους κακούς επισκόπους! Μη φοβηθείς καθόλου την αξία του επισκοπικού θρόνου. Το ύψος του θρόνου είναι όλων των επισκόπων, η χάρις όμως δεν είναι όλων. Παραμέρισε την προβιά προβάτου που φοράνε, και δες τον λύκο από κάτω. Μην προσπαθείς λοιπόν να με πείσεις με λόγια. Πείσε με με τα έργα. Μισώ τις διδασκαλίες στις οποίες είναι αντίθετος ο τρόπος ζωής. Τα όμορφα χρώματα ενός τάφου τα επαινώ, αλλά αηδιάζω με την μυρωδιά των σαπισμένων μελών που βγαίνει από μέσα του.

👉 Ποίημα του Γρηγορίου του Ναζιανζηνού (Θεολόγου), «Εἰς ἑαυτὸν καὶ περὶ ἐπισκόπων», Patrologia Graeca, τ. 37, στ. 1168C-1169A [η μετάφραση είναι του Θανάση Παπαθανασίου].