Απόστολος Παύλος: Ύμνος της Αγάπης

Α΄ ἐπιστολὴ πρὸς Κορινθίους τοῦ Ἀποστόλου Παύλου (12ο κεφάλαιο)

27 Ὑμεῖς δέ ἐστε σῶμα Χριστοῦ καὶ μέλη ἐκ μέρους. 28 Καὶ οὓς μὲν ἔθετο ὁ Θεὸς ἐν τῇ ἐκκλησίᾳ πρῶτον ἀποστόλους, δεύτερον προφήτας, τρίτον διδασκάλους, ἔπειτα δυνάμεις, εἶτα χαρίσματα ἰαμάτων, ἀντιλήψεις, κυβερνήσεις, γένη γλωσσῶν. 29 μὴ πάντες ἀπόστολοι; μὴ πάντες προφῆται; μὴ πάντες διδάσκαλοι; μὴ πάντες δυνάμεις; 30 μὴ πάντες χαρίσματα ἔχουσιν ἰαμάτων; μὴ πάντες γλώσσαις λαλοῦσι; μὴ πάντες διερμηνεύουσι; 31 ζηλοῦτε δὲ τὰ χαρίσματα τὰ κρείτονα. καὶ ἔτι καθ' ὑπερβολὴν ὁδὸν ὑμῖν δείκνυμι.

Α΄ ἐπιστολὴ πρὸς Κορινθίους τοῦ Ἀποστόλου Παύλου (13ο κεφάλαιο)

1 Ἐὰν ταῖς γλώσσαις τῶν ἀνθρώπων λαλῶ καὶ τῶν ἀγγέλων, ἀγάπην δὲ μὴ ἔχω, γέγονα χαλκὸς ἠχῶν ἢ κύμβαλον ἀλαλάζον. 2 καὶ ἐὰν ἔχω προφητείαν καὶ εἰδῶ τὰ μυστήρια πάντα καὶ πᾶσαν τὴν γνῶσιν, καὶ ἐὰν ἔχω πᾶσαν τὴν πίστιν, ὥστε ὄρη μεθιστάνειν, ἀγάπην δὲ μὴ ἔχω, οὐδέν εἰμι. 3 καὶ ἐὰν ψωμίσω πάντα τὰ ὑπάρχοντά μου, καὶ ἐὰν παραδῶ τὸ σῶμά μου ἵνα καυθήσωμαι, ἀγάπην δὲ μὴ ἔχω, οὐδὲν ὠφελοῦμαι. 4 Ἡ ἀγάπη μακροθυμεῖ, χρηστεύεται, ἡ ἀγάπη οὐ ζηλοῖ, ἡ ἀγάπη οὐ περπερεύεται, οὐ φυσιοῦται, 5 οὐκ ἀσχημονεῖ, οὐ ζητεῖ τὰ ἑαυτῆς, οὐ παροξύνεται, οὐ λογίζεται τὸ κακόν, 6 οὐ χαίρει ἐπὶ τῇ ἀδικίᾳ, συγχαίρει δὲ τῇ ἀληθείᾳ· 7 πάντα στέγει, πάντα πιστεύει, πάντα ἐλπίζει, πάντα ὑπομένει. 8 Ἡ ἀγάπη οὐδέποτε ἐκπίπτει. εἴτε δὲ προφητεῖαι, καταργηθήσονται· εἴτε γλῶσσαι, παύσονται· εἴτε γνῶσις, καταργηθήσεται. 9 ἐκ μέρους δὲ γινώσκομεν καὶ ἐκ μέρους προφητεύομεν· 10 ὅταν δὲ ἔλθῃ τὸ τέλειον, τότε τὸ ἐκ μέρους καταργηθήσεται. 11 ὅτε ἤμην νήπιος, ὡς νήπιος ἐλάλουν, ὡς νήπιος ἐφρόνουν, ὡς νήπιος ἐλογιζόμην· ὅτε δὲ γέγονα ἀνήρ, κατήργηκα τὰ τοῦ νηπίου. 12 βλέπομεν γὰρ ἄρτι δι' ἐσόπτρου ἐν αἰνίγματι, τότε δὲ πρόσωπον πρὸς πρόσωπον· ἄρτι γινώσκω ἐκ μέρους, τότε δὲ ἐπιγνώσομαι καθὼς καὶ ἐπεγνώσθην. 13 νυνὶ δὲ μένει πίστις, ἐλπίς, ἀγάπη, τὰ τρία ταῦτα· μείζων δὲ τούτων ἡ ἀγάπη.

Βιβλίο Θρησκευτικών Α΄ Λυκείου, σελ. 102-103 και 148 [Ανάγνωση 13ου κεφαλαίου στο πρωτότυπο: 36:25-38:15 (2΄), Ανάγνωση της μετάφρασης: (3΄)].


Το «Song for the Unification of Europe» είναι του Zbigniew Preisner, από το σάουντρακ της ταινίας του Krzysztof Kieślowski «Trois Couleurs: Bleu, Blanc, Rouge» του 1993. Οι στίχοι είναι από το πρωτότυπο κείμενο του 13ου κεφαλαίου της πρώτης επιστολής του Αποστόλου Παύλου προς τους Κορινθίους.


 Ύμνος της Αγάπης (Αποστολικό Ανάγνωσμα) | Εμμανουήλ Χατζημάρκος [10΄]
Ανάγνωση μετάφρασης της Α΄ Κορ. 12, 27-31 [ώς το 1:10] και 13, 1-8 [1:11-2:45] από τον Κώστα Καστανά.
Εμμελής απαγγελία των ίδιων χωρίων στο πρωτότυπο από την Ευσταθία Τσακάλου [από το 3:20].


Ύμνος της Αγάπης (Αποστολικό Ανάγνωσμα) | Κωνσταντίνος Ξενόφος [7΄]
Α΄ Κορ 13, 1-8 [από το 3:02]

Η Λιάνα Κανέλλη αναγιγνώσκει τον «Ύμνο της Αγάπης» [από το 1:48 ώς το 3:33]


Post popolari in questo blog

Η παραβολή της τελικής κρίσης

Immagine
Ὅ ταν δ ὲ   ἔ λθ ῃ   ὁ  υ ἱὸ ς το ῦ   ἀ νθρ ώ που  ἐ ν τ ῇ  δ ό ξ ῃ  α ὐ το ῦ  κα ὶ  π ά ντες ο ἱ   ἅ γιοι  ἄ γγελοι μετ’ α ὐ το ῦ , τ ό τε καθ ί σει  ἐ π ὶ  θρ ό νου δ ό ξης α ὐ το ῦ · Κα ὶ  συναχθ ή σεται  ἔ μπροσθεν α ὐ το ῦ  π ά ντα τ ὰ   ἔ θνη, κα ὶ   ἀ φοριε ῖ  α ὐ το ὺ ς  ἀ π'  ἀ λλ ή λων,  ὥ σπερ  ὁ  ποιμ ὴ ν  ἀ φορ ί ζει τ ὰ  πρ ό βατα  ἀ π ὸ  τ ῶ ν  ἐ ρ ί φων, κα ὶ  στ ή σει τ ὰ  μ ὲ ν πρ ό βατα  ἐ κ δεξι ῶ ν α ὐ το ῦ  τ ὰ  δ ὲ   ἐ ρ ί φια  ἐ ξ ε ὐ ων ύ μων. Τ ό τε  ἐ ρε ῖ   ὁ  βασιλε ὺ ς  το ῖ ς  ἐ κ δεξι ῶ ν  α ὐ το ῦ · δε ῦ τε , ο ἱ  ε ὐ λογημ έ νοι το ῦ  πατρ ό ς μου, κληρονομ ή σατε τ ὴ ν  ἡ τοιμασμ έ νην  ὑ μ ῖ ν βασιλε ί αν  ἀ π ὸ  καταβολ ῆ ς κ ό σμου·  ἐ πε ί νασα γ ὰ ρ κα ὶ   ἐ δ ώ κατ έ  μοι φαγε ῖ ν,  ἐ δ ί ψησα κα ὶ   ἐ ποτ ί σατ έ  με, ξ έ νος  ἤ μην κα ὶ  συνηγ ά γετ έ  με, γυμν ὸ ς κα ὶ  περιεβ ά λετ έ  με,  ἠ σθ έ νησα κα ὶ   ἐ πεσκ έ ψασθ έ  με,  ἐ ν φυλακ ῇ   ἤ μην κα ὶ   ἤ λθετε πρ ό ς με . Τ ό τε  ἀ ποκριθ ή σονται α ὐ τ ῷ  ο ἱ  δ ί καιοι λ έ γοντες·
Continua a leggere

Μάσιμο Ρεκαλκάτι: «Η νύχτα της Γεθσημανής»

Immagine
Το δίδαγμα της Γεθσημανής είναι ότι το να είμαστε χωρίς Θεό σημαίνει να είμαστε πιο κοντά στον Θεό και ότι η εμπειρία της απουσίας του Θεού φέρνει, παραδόξως, τον Θεό πιο κοντά στον άνθρωπο. Αλλά αυτή η εγγύτητα δεν είναι απλώς παραμυθητική . Σε αυτή βρίσκουμε μάλλον την πιο βαθιά εμπειρία της προσευχής. Το αποκορύφωμα της προσευχής δεν είναι η ανάκτηση δυνάμεων που χρειάζεται το Εγώ για να ανταπεξέλθει σε μια δύσκολη δοκιμασία, αλλά μια πράξη αφοπλισμού, παράδοσης, άνευ όρων προσφοράς πέρα ​​από το Εγώ. « Ας μη γίνει όμως το δικό μου θέλημα , αλλά το δικό σου ». Ο Ιησούς ολοκληρώνει το πάθος του. Έτσι ο Εαυτός παραδίνεται , υποχωρεί , αφήνεται στον Άλλο , παρόλο που ο Άλλος - και αυτή είναι η απόλυτη δοκιμασία - δεν ανταποκρίνεται. Στην πραγματικότητα, δεν υπάρχει παρουσία του Θεού στη Γεθσημανή, παρά μόνο με τη μορφή της πιο ριζοσπαστικής απουσίας του. Μάσιμο Ρεκαλκάτι ,  Η νύχτα της Γεθσημανή , Κέλευθος, Αθήνα, 2021 [η μετάφραση εδώ είναι του συντάκτη του ιστολογίου ]. Prologo L&
Continua a leggere