Michel Houellebecq: Χριστιανική και υλιστική ανθρωπολογία
[Η] χριστιανική ανθρωπολογία, που για μεγάλο διάστημα υπήρξε πλειοψηφικό ρεύμα στις δυτικές χώρες, απέδιδε απεριόριστη σημασία σε κάθε ανθρώπινη ύπαρξη, από τη σύλληψη μέχρι το θάνατο. Αυτή η σημασία πρέπει να συσχετίζεται με το γεγονός πως οι χριστιανοί πίστευαν στην ύπαρξη, στο εσωτερικό του ανθρώπινου σώματος, μιας ψυχής – ψυχής αθάνατης και προορισμένης να συνδεθεί εντέλει με τον Θεό. Υπό την επήρεια της προόδου στη βιολογία έμελλε ν’ αναπτυχθεί λίγο-λίγο, τον 19ο και τον 20ό αιώνα, μια υλιστική ανθρωπολογία, ριζικά διαφορετική στις παραδοχές της και πολύ πιο μετριοπαθής στις ηθικές επιταγές της. Από τη μια το έμβρυο, μικρή κυτταρική μάζα σε κατάσταση προοδευτικής διαφοροποίησης, δεν θεωρείτο αυτόνομη ατομική ύπαρξη παρά μονάχα με την προϋπόθεση ότι συγκεντρώνει κάποια κοινωνική συναίνεση (απουσία αναπηρικού γενετικού ελαττώματος, συμφωνία των γονέων). Από την άλλη, ο ηλικιωμένος, ένας σωρός από όργανα σε συνεχή κατάρρευση, δεν μπορούσε στην πραγματικότητα να διεκδικήσει το δικαίωμά του στην επιβίωση παρά μονάχα με την προϋπόθεση ενός επαρκούς συντονισμού των οργανικών του λειτουργιών – όπου εισάγεται η έννοια της ανθρώπινης αξιοπρέπειας. Τα ηθικά προβλήματα, λοιπόν, που τίθενται από τις ακραίες ηλικίες της ζωής (πρώτα η έκτρωση, αργότερα, μερικές δεκαετίες μετά, η ευθανασία) έμελλαν ήδη από τότε ν’ αποτελέσουν αξεπέραστους αντιθετικούς παράγοντες ανάμεσα σε δύο οράματα του κόσμου, δύο ανθρωπολογίες κατά βάθος ριζικά ανταγωνιστικές […]
[Ο Aldous Huxley] είναι χωρίς αμφιβολία πολύ κακός συγγραφέας […] Είχε όμως αυτή τη διαίσθηση – τη θεμελιώδη – πως η εξέλιξη των ανθρωπίνων κοινωνιών κατευθυνόταν αποκλειστικά εδώ και πολλούς αιώνες, και θα κατευθυνόταν ολοένα και περισσότερο, από την επιστημονική και τεχνολογική εξέλιξη […] Άλλωστε ήταν ο πρώτος ανάμεσα στους συγγραφείς, συμπεριλαμβανομένων των συγγραφέων επιστημονικής φαντασίας, που αντιλήφθηκε πως μετά τη φυσική ήταν τώρα η σειρά της βιολογίας να παίξει τον κινητήριο ρόλο.
Ο Άλντους Χάξλεϋ (Aldous Leonard
Huxley, 1894-1963), ήταν Άγγλος μυθιστοριογράφος και σατιρικός συγγραφέας.
Το περιφημότερο έργο του είναι ο Θαυμαστός καινούργιος κόσμος (Brave
New World, 1932), μια εφιαλτική, προφητική ενατένιση ενός τέλειου
τεχνοκρατικά πολιτισμού, μιας μελλοντικής κοινωνίας που βασίζεται στον φυσικό
και ψυχολογικό καταναγκασμό – μια δυστοπία.